Existen numerosas hipóteses sobre as orixes do teatro, pero a que máis me chama a atención é a que ten forma de fábula:
Unha noite, en tempos inmemoriais, un grupo de homes estaban reunidos nunha cova para se quecer ao redor do lume e contarse historias. De súpeto, un deles tivo a idea de se levantar e usar a súa sombra para ilustrar o seu relato. Axudándose da luz das chamas, fixo aparecer sobre as paredes personaxes máis grandes que os da realidade. Os seus compañeiros, abraiados, recoñeceron axiña ao forte e ao débil; ao opresor e ao oprimido, ao deus e ao mortal.
Hoxe en día, a luz dos proxectores substituíu ao lume orixinal e a maquinaria escénica, aos muros da cova. E, aínda que non lles guste a algúns puristas, esta fábula lémbranos que a tecnoloxía está na orixe mesma do teatro e que non debera ser percibida como unha ameaza senón como un elemento aglutinador.
A supervivencia da arte teatral depende da súa capacidade para reinventarse integrando as novas ferramentas e as novas linguaxes. Se non, como podería o teatro seguir sendo testemuña das grandes apostas da súa época e promover o entendemento entre os pobos, se non dá el mesmo proba de apertura? Como podería gabarse de ofrecer solucións aos problemas de intolerancia, de exclusión e racismo, se, na súa propia práctica, se negara a toda mestizaxe e a toda integración?
Para representar o mundo en toda a súa complexidade, o artista debe propor formas e ideas novas e ter confianza na intelixencia do espectador, que é quen de distinguir a silueta da humanidade dentro dese perpetuo xogo de luz e sombra.
E é certo que de tanto xogar con lume o home corre el risco de queimarse, pero ten tamén a posibilidade de asombrar e iluminar.
Robert Lepage
Québec, le 17 février 2008
World Theatre Day, 27 March 2008International Message by Robert Lepage
Unha noite, en tempos inmemoriais, un grupo de homes estaban reunidos nunha cova para se quecer ao redor do lume e contarse historias. De súpeto, un deles tivo a idea de se levantar e usar a súa sombra para ilustrar o seu relato. Axudándose da luz das chamas, fixo aparecer sobre as paredes personaxes máis grandes que os da realidade. Os seus compañeiros, abraiados, recoñeceron axiña ao forte e ao débil; ao opresor e ao oprimido, ao deus e ao mortal.
Hoxe en día, a luz dos proxectores substituíu ao lume orixinal e a maquinaria escénica, aos muros da cova. E, aínda que non lles guste a algúns puristas, esta fábula lémbranos que a tecnoloxía está na orixe mesma do teatro e que non debera ser percibida como unha ameaza senón como un elemento aglutinador.
A supervivencia da arte teatral depende da súa capacidade para reinventarse integrando as novas ferramentas e as novas linguaxes. Se non, como podería o teatro seguir sendo testemuña das grandes apostas da súa época e promover o entendemento entre os pobos, se non dá el mesmo proba de apertura? Como podería gabarse de ofrecer solucións aos problemas de intolerancia, de exclusión e racismo, se, na súa propia práctica, se negara a toda mestizaxe e a toda integración?
Para representar o mundo en toda a súa complexidade, o artista debe propor formas e ideas novas e ter confianza na intelixencia do espectador, que é quen de distinguir a silueta da humanidade dentro dese perpetuo xogo de luz e sombra.
E é certo que de tanto xogar con lume o home corre el risco de queimarse, pero ten tamén a posibilidade de asombrar e iluminar.
Robert Lepage
Québec, le 17 février 2008
World Theatre Day, 27 March 2008International Message by Robert Lepage
Sem comentários:
Enviar um comentário